Anne Roorda
In zijn ruimtelijk werk onderzoekt Anne de mogelijkheid, de beelden los van de grond waarop zij staan te laten komen. Balans gaat dan een onontkoombare rol spelen. Hierdoor hebben de beelden meestal een poëtische lading. In 1985 is Anne begonnen met het eerste beeld en hij heeft nadien gemiddeld één beeld per jaar geproduceerd. Vanaf die tijd tot nu zijn de gebruikte materialen alsook de thematiek hetzelfde gebleven. In feite zijn deze beelden daarmee tijdloos geworden. Dit tijdloze element doet zich ook voor in de uiteindelijke stofuitdrukking van ieder beeld afzonderlijk. Associaties met "oer", "oud", en "oneindig verleden" komen boven. Soms zijn de beelden meer figuratief en dan weer abstract, maar altijd hebben ze een bottige structuur die doet denken aan beenderen uit een ver verleden.
In de schilderijen van Anne Roorda staat de relatie schilderkunst versus poëzie centraal. " Images to be read en text to be seen ". Aanleiding daarvoor waren reizen die hij maakte op het Afrikaanse- en Aziatische continent. Tijdens deze reizen bezocht hij locaties waar de overgang van geschilderd- of getekend beeld naar schrift nog altijd zichtbaar zijn. Zijn reizen waren reizen in de tijd. Uiteindelijk kwam Anne terecht bij de rots schilder- en tekenkunst van 10.000 v. Chr. , die in helder daglicht nog altijd te vinden is in hartje Sahara (Tassili N'Adjer, Algerije/Libië).
Aanvankelijk gaf Roorda deze thematiek vorm op een abstract expressionistische wijze, waarbij hij fundamentele uitgangspunten van de schilderkunst hanteerde. Vanaf 1996 treedt er een kentering op in zijn schilderkunstige benadering. De abstract lyrische benadering gaat nu over in een meer conceptueel lyrische benadering.
"Door in zijn werk bewust gebruik te maken van tegenstellingen realiseert Anne een spanningsvolle poëtische realiteit op basis van fundamentele schilderkunstige principes. Zo verbind hij het concept aan de impulsieve handeling, de figuratie aan de abstractie, het bewust gekozen teken - als een herinnering aan een ver verleden - aan het druipen van de verf en de materie aan de leegte.
Het leidmotief, dat als een rode draad door zijn gehele oeuvre loopt, is de kwetsbaarheid van alle dingen. Hierbij gaat Roorda uit van mijn sociaal maatschappelijke betrokkenheid en zijn eigen levensbeschouwelijke visie.